پژوهش حاضر به منظور مقایسه شاخص های رشد و فاکتورهای خونی گونه های خالص تاس ماهی استرلیاد ، تاس ماهی سیبری و هیبرید حاصل از آنها به منظور تولید هیبریدی با جثه بزرگتر، تخمک های درشت تر و تحمل شرایط سخت تر محیطی نسبت به گونه مادری صورت گرفت. هیبرید حاصله از تلاقی تخمک یک قطعه ماهی مولد ماده استرلیاد با اسپرم یک قطعه ماهی مولد نر سیبری تولید گردید. برای این تحقیق تعداد 75 عدد بچه ماهی سیبری با میانگین وزن 36/0± 38/32، 75 عدد استرلیاد با میانگین وزن 41/0 ± 3/32 و 75 عدد هیبرید استرلیاد × سیبری با میانگین وزن 41/0 ± 37/32 هر کدام با 3 تکرار در 9 حوضچه بتونی با حجم آبگیری 800 لیتر به مدت 72 روز پرورش یافتند. 30 روز پس از شروع پرورش، رشد بچه ماهیان هیبرید بصورت معنی داری بیشتر از استرلیاد بود (05/0>P). با ادامه تغذیه ماهیان و تا پایان مدت 72 روزه تحقیق، رشد هیبرید کماکان بطور معنی داری بیشتر از ماهی استرلیاد شد ولی با سیبری اختلاف معنی داری نداشت (05/0<P). مقدار غذای خورده شده، افزایش وزن، نرخ رشد ویژه و درصد افزایش وزن بدن در ماهی هیبرید بطور معنی داری بیشتر از استرلیاد بود (05/0>P). این شاخص ها در ماهی هیبرید کمتر از ماهی سیبری بود ولی اختلاف معنی داری با آن نداشت (05/0<P). ضریب تبدیل غذا در ماهی هیبرید بطور معنی داری کمتر از ماهی استرلیاد بود (05/0>P) ولی با ماهی سیبری اختلاف معنی داری نداشت (05/0<P). بغیر از پروتئین کل و مقدار هموگلوبین در یک گلبول، در بقیه موارد اختلاف معنی داری در خصوص شاخص های خونی در بین گونه ها مشاهده نشد (05/0<P). میانگین مقدار هموگلوبین در یک گلبول در ماهی هیبرید بیشتر از سیبری و استرلیاد بود و اختلاف معنی دار با سیبری داشت (05/0>P). هیبرید استرلیاد × سیبری از نظر شاخص های رشد شباهت بسیاری با ماهی سیبری داشت که نشان دهنده آن است که خصوصیات ماهی سیبری که دارای سرعت رشد بهتری از استرلیاد است در آن نمایان شده است. از نظر شاخص های خونی نیز هیبرید خصوصیات هر دو والد را از خود نشان داد.
