مطالعات مختلف در خصوص تعیین جنسیت و مراحل رسیدگی جنسی ماهیان خاویاری به ویژه در مراحل اولیه زندگی نشان داد که برخی از روش ها مانند تکه برداری، سوند و آندوسکوپی علاوه بر هزینه بالا، سبب آسیب های شدید فیزیکی به ماهی می شوند. روش های مختلف ژنتیکی نیز فاقد کارایی لازم جهت تشخیص جنسیت تاس ماهیان می باشند. روش هایی چون اندازه گیری صفات مورفومتریک و تصویربرداری از سوراخ تناسلی از دقت اندازه گیری مناسب برخوردار نیستند. همچنین استفاده از الگوی هورمون های استروئیدی جنسی و دیگر پارامترهای بیوشیمیایی خون و نیز سونوگرافی اگرچه تا حدی می توانند در مراحل بالای رسیدگی جنسی، سبب جداسازی نر و ماده از یکدیگر شوند، اما در مراحل پایین فاقد این دقت بوده، روش هایی زمان بر، هزینه بر و نیازمند تخصص و نیروی ماهر می باشند. مطالعات نشان داده است که بر پایه اهداف مورد نظر و شرایط سنی و وزنی ماهی، روش های مختلف تشخیص جنسیت و تعیین مراحل رسیدگی جنسی، می توانند مورد استفاده قرار گیرند. به طور کلی، روش های لاپاراسکوپی و اولتراسوند که به ترتیب از گروه روش های کم تهاجم و غیرتهاجمی می باشند، فناوری های بسیار مناسب برای جداسازی ماهیان نر از ماده در گروه های مختلف سنی تاس ماهیان محسوب می شوند.