به منظور بررسی رژیم غذایی ماهی شوریده (O. ruber)، نمونه برداری به طور ماهیانه از اسفندماه 1392 تا بهمن ماه 1393 در سواحل خوزستان و توسط ناوگان صیادی اداره شیلات استان خوزستان انجام گرفت. در مجموع معده 307 عدد ماهی شوریده بررسی شد. میانگین شاخص احشایی، فاکتور وضعیت، شاخص شدت تغذیه و شاخص خالی بودن روده به ترتیب، 0/01±0/1، 0/04±0/99، 54/83±167/89، و 50/1 محاسبه گردید. همچنین شاخص وقوع شکار برای طعمه ماهی 82/1 درصد و برای طعمه میگو 19/8 درصد محاسبه شد. شاخص اهمیت نسبی و وزنی برای طعمه ماهی 9/53 درصد و برای طعمه میگو 8/62 درصد تعیین گردید. در بررسی اقلام غذایی خورده شده توسط گونه ماهی شوریده (O. ruber)، تنها نمونه های ماهیِ متعلق به خانواده کفال ماهیان و میگو از خانواده Penaeidae در محتویات دستگاه گوارش ماهی شوریده مشاهده شد. نتایج حاصل از این مطالعه، تغذیه ضعیف این گونه را در آب های ساحلی استان خوزستان نشان می دهد. اما این ماهی از لحاظ چاقی دارای وضعیت مناسبی است. به این معنی که احتمالاً ماهی شوریده یک گونه مقاوم است که با شرایط محیطی خود سازگاری یافته و علی رغم دریافت مقادیر کم غذایی، انرژی لازم جهت رشد و فرآیندهای فیزیولوژیک خود را دریافت می نماید. در این مطالعه نتیجه گیری گردید که ماهی غذای اصلی و میگو غذای فرعی ماهی شوریده است.