این تحقیق به منظور بررسی اثر افزودن نمک (کلرید سدیم) به جیره غذایی بر بقاء، شاخص های بیوشیمیایی و بافت شناسی بچه ماهی نورس کپور دریایی در مواجهه با تنش شوری انجام شد. بچه ماهی کپور (حدود 1/1 گرم) به مدت 15 روز با جیره های غذایی حاوی 0، 5 و 10 درصد کلراید سدیم تغذیه و سپس به طور مستقیم به آب لبشور 13 گرم در لیتر منتقل و پس از 3 و 10 روز نمونه گیری شدند. جیره غذایی و زمان نمونه برداری اثر معنی داری بر بقاء ماهی ها نداشت. سدیم، گلوتاتیون ردوکتاز و گلوتاتیون پراکسیداز بدن سه روز بعد از تنش شوری به طور معنی داری افزایش یافته و پس از 10 روز مواجهه با تنش شوری به مقادیر نرمال بازگشتند. رطوبت بدن پس از تنش شوری به طوری معنی داری کاهش یافت ولی مقدار پتاسیم و کلراید بدن افزایش یافت و تا 10 روز بعد از تنش شوری به طور معنی داری بالاتر از قبل از تنش بود. قبل از تنش، گلوتاتیون در تیمارهای نمک بالاتر از تیمار شاهد، و 10 روز پس از تنش در تیمار نمک-10 بالاتر از دو تیمار دیگر بود. مالون دی آلدهید بدن در تیمارهای نمک به طور معنی داری کمتر از تیمار شاهد بود. آسیب بافتی چشمگیر و مهمی در مقایسه با شاهد در آبشش و کلیه بعد از تنش شوری مشاهده نشد. این تحقیق نشان می دهد که کپور دریایی نورس توانایی تحمل انتقال مستقیم به آب دریای خزر را بدون غنی سازی جیره با نمک دارد. افزودن 10 گرم در کیلوگرم نمک به جیره می تواند باعث کاهش پراکسیداسیون چربی شود.
