تعداد ۸ قطعه ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان (O. mykiss) با میانگین وزنی 2±6 گرم و طول کل 2±5 سانتی‌متر در دو گروه تیمار (تیمار دما و آمونیاک) و شاهد با چهار تکرار در مخازن استوانه‌ای به حجم 5 لیتر که دارای یک ورودی و خروجی آب بودند، قرار داده شد. فرآیند آزمایش به سه بازه زمانی تقسیم شد. بازه اول شامل افزایش مقدار دما و آمونیاک در تیمارها بود. بازه دوم مدت زمانی بود که مقادیر دما و آمونیاک طی آن ثابت ‌ماند و بازه نهایی (بازه سوم) شامل کاهش میزان دما و آمونیاک به مقدار اولیه آنها در شروع آزمایش بود ( ابتدای بازه اول). الگوهای شنای مطالعه شده شامل شش شاخصه‌ میانگین سرعت شنا، کل مسافت طی شده، میزان حرکت شتابدار، درصد حرکت، میانگین تغییر جهت جابه‌جایی و میانگین فاصله از مرکز بود. نتایج به‌دست آمده نشان داد بین الگوی شنای ماهیان در تیمار دما و آمونیاک در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معناداری وجود دارد. بین الگوی شنای تیمار در بازه اول آزمایش نسبت به بازه سوم آزمایش تفاوت معناداری وجود داشت. نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد الگوی شنای آبزیان نه تنها در مواجهه با تنش‌های محیطی تغییر می‌کند بلکه دارای الگوهای مشخصی نیز است. همچنین این مطالعه نشان داد بررسی بیشتر الگوهای رفتاری آبزیان، راه مؤثری برای نظارت بر تنش‌های محیطی است.