|
بررسی اثرات شوری بر بازماندگی، رشد، شاخص های خونی و بافت شناسی آبشش هامون ماهی Schizothorax zarudnyi
|
محسن شهریاری مقدم*   ، احسان احمدی فر ، محمد شیخ اسدی ، حسین ابراهیمی جرجانی ، رضا فدایی |
|
|
|
چکیده: (3670 مشاهده) |
شوری از عوامل محیطی مهم و تاثیر گذار بر ماهیان بوده و برای بررسی تاثیر جوانب مختلف افزایش شوری محیط، تعیین میزان بیشینه تحمل ماهی به شوری مهم است. در مطالعه حاضر میزان تحمل شوری بچه ماهیان هامونماهی (Schizothorax zarudnyi) در شرایط آزمایشگاهی به روش انتقال مستقیم و تدریجی به شوریهای بالاتر (5/2، 5، 10، 11، 12، 13، 14، 15 و g/L20) مطالعه شد. همچنین رفتار، تغییرات هیستوپاتولوژی بافت آبشش و سلولهای کلراید در ماهیها مطالعه شد. در ادامه ماهیها در شوری g/L 10 به مدت 20 روز پرورش داده شدند و در پایان دوره پرورش میزان رشد و شاخصهای خونی نمونهها سنجش شد. میزان غلظت نیمه کشنده (LC50) نمک خوراکی 24، 48، 72 و 96 ساعته به ترتیب g/L 44/11، g/L 72/10، g/L 52/10 و g/L 52/10 تعیین شد. انتقال تدریجی ماهیان به شوریهای بالاتر منجر به افزایش تحمل شوری بچهماهیان به میزان g/L 13 شد. بیشترین تغییر مشاهده شده در بافت آبشش شامل جداشدگی اپیتلیوم (65%) و کمترین تغییر مشاهده شده نکروز (14%) بود. همچنین تعداد سلولهای کلراید پس از قرارگیری بچهماهیان در غلظت LC50 به میزان 16% بیشتر شد. تغییر معنیدارای در میزان رشد، پروتئین کل، AST و ALP و کورتیزول در ماهیان پرورش یافته در آب شیرین و شور مشاهده نشد، در حالی که میزان گلوکز و تری گلیسرید اختلاف معنیداری را نشان دادند. به طور کلی نتایج این مطالعه نشان دهنده امکان پرورش هامونماهی در شوری g/L 10 میباشد، اما با توجه به رشد کم این ماهی در دوره پروش (در آب شور و شیرین) نیاز به مطالعات تکمیلی برای پرورش این ماهی است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: بافت شناسی، شوری، شاخص های خونی، سلول کلراید، کورتیزول |
|
|
متن کامل [PDF 635 kb]
(1047 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1396/4/13 | پذیرش: 1396/10/18 | انتشار: 1397/8/5
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
