این پژوهش با هدف ارزیابی کارآیی روش ریخت‌سنجی هندسی برای تعیین شکل لارو ماهی و شناسایی آنها در سطح گونه انجام شد. گونه‌های خانواده شورت­ماهیان (Perciformes: Sillaginidae) به‌دلیل سخت بودن شناسایی مراحل لاروی به‌عنوان مدل انتخاب شدند. تعداد 47 عدد لارو ماهی از اردیبهشت 1392 تا فروردین 1393 از خورهای مرکزی استان بوشهر توسط تور بونگو جمع­آوری شد. در ابتدا نمونه­ها بر اساس مرحله رشد و نمو به سه گروه پیش­خمیدگی، خمیدگی و پس­خمیدگی تقسیم شده و سپس لاروهای مرحله خمیدگی و پس‌خمیدگی بر اساس تعداد میومر به سه دسته 34، احتمالاً 34 و 38 میومری تفکیک شد. لاروهای دارای 34 میومر گونه sihama Sillago شناسایی شدند. پس از شمارش میومرها، از نیمرخ چپ‌ ماهیان عکس­برداری به‎عمل آمده و تعداد 8 لندمارک روی تصاویر دو بعدی انتخاب و رقومی سازی شد. صفات‌ شمارشی و داده­های شکلی حاصله، پس از ‌آنالیز پروکراست (روی‌هم‌گذاری)، ‌با استفاده از روش‌های آماری چند متغیره PCA و DFA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از نظر شکلی، بویژه بین گروه 34 میومری با دو گروه دیگر تفاوت معنی­داری بین گروه­ها مشاهده شد. در گروه 34 میومری فاصله نوک پوزه تا انتهای لوله گوارش کوتاه­تر بود. گروه 38 میومری، ارتفاع بدن بیشتری نسبت به گروه احتمالاً 34 میومری داشت. به‌طورکلی، روش ریخت­سنجی هندسی می­تواند به‌طور مؤثری برای شناسایی لارو ماهی در سطح گونه استفاده شود.