آقای مدت بلوچ، دکتر سراج بیتا، دکتر نازنین قربانی رنجبری،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۳ )
چکیده
بررسی اکولوژی تغذیه ماهیان به عنوان بخشی از مطالعات زیستشناسی برای درک نقش عملکردی آن در اکوسیستمها ضروری است. در مطالعه حاضر شاخصهای تغذیهای ماهی گیش میگویی (Alepes djedaba Fabricius, ۱۷۷۵) با هدف شناسایی رژیم غذایی آن بهصورت فصلی بررسی شد. بدین منظور از پاییز ۱۳۹۹ تا تابستان ۱۴۰۰ در مجموع ۱۲۰ قطعه ماهی از سه منطقه تخلیه صید رمین، هفت تیر و تیس در ساحل مکران دریای عمان جمعآوری شد. ماهیان در ابتدا زیستسنجی و سپس کالبدشکافی شده و محتویات معده آنها بررسی شد. میانگین طول و وزن ماهیان بهترتیب ۶۸/۴±۰۰/۲۸ سانتیمتر و ۰۰/۱۲±۱۸/۳۱۱ گرم بود. شاخص طول نسبی روده و پر و خالی بودن معده نشان داد که این ماهی گوشتخوار و نسبتا کمخور هست. بیشترین تعداد معدههای خالی ۸۰ درصد و کمترین میزان شاخص معدی- بدنی در فصل بهار ثبت شد که با فصل زمستان و تابستان تفاوت معناداری داشته است (۰۵/۰p<). بیشترین میانگین شدت تغذیه ۳۵/۴۹±۵۲/۴۲۶ در فصل تابستان و کمترین میزان آن ۰۰/۱۹±۸۵/۹۹ و در فصل بهار مشاهده شد. مقدار فاکتور وضعیت در تمام فصول بیشتر از ۵/۰ بوده و ماهی دارای شرایط خوبی از نظر چاقی است. با توجه به شاخص ترجیح غذایی و اهمیت نسبی، ماهیان به عنوان غذای اصلی و سختپوستان بهعنوان غذای فرعی این گونه تعیین شدند که موتو ماهیان جنس Stolephorus sp نسبت به سایر طعمهها اهمیت بیشتری داشتند. در مجموع این گونه از نظر تغذیهای گوشتخوار و نسبتا کم غذا و تغذیه آن بهطور عمده از ماهیان بهویژه موتوماهیان و در آب‌های ساحلی مکران دارای شرایط زیستی مناسبی است.
