آزمایش تغذیه ای ۲۸ روزه با لارو ماهی چالباش در شروع تغذیه فعال، با استفاده از ۳ غذای زنده شامل دافنی ماگنا، آرتمیا اورمیانا و مخلوط آنها (۵۰ درصد وزنی دافنی و ۵۰ درصد وزنی آرتمیا) طی ۶ بار تغذیه در روز انجام شد. لاروهای سالم ماهی چالباش از مرکز ماهیان خاویاری مرجانی تهیه شدند. لاروهای ماهی در سه تیمار (D ،A و D+A) با ۳ تکرار (۱۰۰ ماهی در هر حوضچه) برنامه ریزی شده، بر پایه ۳۰ درصد وزن بدن در روز، به ترتیب از ناپلی آرتمیا اورمیانا، دافنی و مخلوط آنها تغذیه شدند. میانگین وزن اولیه بدن لاروهای ماهی۲/۵±۳۵/۳۳ میلی گرم و تراکم آنها ۲ عدد در لیتر بود. این آزمایش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. ماهیان به طور انفرادی در شروع و پایان آزمایش وزن شدند. ترکیب تقریبی لاشه نمونه های ماهی (ابتدا و انتهای آزمایش)، ناپلی آرتمیا، دافنی و مخلوط آنها تعیین شد. بیشترین پروتئین (۷۵/۶۸ درصد) و چربی خام لاشه (۹/۱۶ درصد) به ترتیب در تیمارهای D+A (لارو ماهی تغذیه شده با مخلوط ناپلی آرتمیا و دافنی) و A به دست آمد و اختلاف معنی داری بین تیمارها مشاهده شد (۰/۰۵ > P). بالاترین کارآیی ابقاء پروتئین (۷۲/۲۹ درصد)، کارآیی ابقاء چربی (۱۴/۶۱ درصد) و کارآیی ابقاء انرژی (۴۴/۸۱ درصد) در تیمار D+A به دست آمد. در حالی که حداقل نسبت کارآیی پروتئین (۶/۱۸) و کارآیی انرژی (۰/۸۳) به ترتیب در تیمارهای A و D نشان داده شد. نتایج مشاهدات حاضرثابت کرد که توانایی بهره برداری لارو ماهی چالباش در استفاده از غذای زنده، متفاوت است.