۵ نتیجه برای جیره غذایی
فرشته خادمی، میر مسعود سجادی، ایمان سوری نژاد، ام البنین طاهری کندر،
دوره ۱، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۲ )
چکیده
به منظور بررسی اثر پروبیوتیک پروتکسین بر میزان مقاومت ماهی صبیتی Sparidentex hasta نسبت به استرس های دما و شوری، آزمایشی با ۲۴۰ قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه ۰/۸۷±۲/۹۹ گرم به مدت ۱۰ هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح صفر، ۰/۵، ۱ و ۲ گرم پروبیوتیک پروتکسین در هر کیلوگرم جیره و با سه تکرار در قالب یک طرح کاملاً تصادفی بودند. غذادهی در کل دوره به صورت دستی و بر اساس سیری کامل، روزانه در سه نوبت انجام شد. در پایان دوره، در آزمایش استرس دمایی، ماهیان به مدت ۳۰ دقیقه در معرض دو دمای ۱۵ و ۳۷ درجه سانتی گراد و در آزمایش استرس شوری، ماهیان به مدت یک ساعت در معرض دو شوری ۱۲ و ۷۰ قسمت در هزار قرار گرفتند. در تیمارهای سطح ۱ و ۲ گرم پروتکسین، میزان بازماندگی در برابر استرس دمای بالا، دمای پایین و شوری بالا در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت(P<۰/۰۵). میزان بازماندگی در برابر استرس شوری پایین بین تیمارهای مختلف، دارای اختلاف معنی داری نبود(P>۰/۰۵). از بین سطوح مختلف پروبیوتیک به کار برده شده، بهترین دوز مؤثر بر میزان بازماندگی در برابر استرس دما و شوری در ماهی صبیتی، سطح ۲ گرم پروتکسین بر کیلوگرم جیره غذایی بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که افزودن پروبیوتیک پروتکسین در جیره غذایی می تواند بر میزان بازماندگی در برابر استرس های دما و شوری بالا در بچه ماهی صبیتی مؤثر باشد.
خانم فرزانه شیروانی فارسانی، دکتر پریتا کوچنین، دکتر محمد ذاکری، آقای احمد تقوی مقدم، دکتر سید محمد موسوی،
دوره ۵، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۶ )
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه فعالیت برخی آنزیم های گوارشی ماهیان جوان صبیتی (S. hasta) تحت تأثیر سطوح مختلف پروتئین و چربی جیره غذایی، طراحی گردید. شش جیره غذایی شامل سه سطح پروتئین (۳۵، ۴۰ و ۴۵ درصد) و دو سطح چربی (۷ و ۱۴ درصد) جهت تغذیه ماهیان در تیمارهای ۱ تا ۶ در نظر گرفته شد. ماهیان با میانگین وزنی اولیه ۰/۲۸±۳۶/۵۵ گرم به طور تصادفی (۱۰ ماهی در تانک) در ۱۸ تانک ۳۰۰ لیتری حاوی آب فیلتر شده دریا با شوری ppt ۲۷ ذخیره سازی شدند. ماهیان آزمایشی به مدت ۵۶ روز، سه بار در روز تا حد سیری ظاهری غذادهی شدند. پس از پایان دوره آزمایش، فعالیت آنزیم های گوارشی شامل پروتئاز کل، آلکالینن فسفاتاز و آلفاآمیلاز اندازه گیری شد. براساس نتایج حاصل از این مطالعه فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز و پروتئاز کل به طور معنی داری تحت تأثیر سطوح مختلف پروتئین قرار گرفتند ولی اختلاف معنی داری در میزان فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز مشاهده نگردید. همچنین در سطوح مختلف چربی جیره غذایی اختلاف معنی داری در میزان فعالیت آنزیم های آلکالین فسفاتاز و آلفاآمیلاز مشاهده نشد. درصورتی که فعالیت پروتئاز کل افزایش معنی داری در سطح ۱۴ درصد چربی جیره غذایی نشان داد. از لحاظ مقایسه ای ارتباط مستقیمی میان افزایش میزان فعالیت آنزیم الکالین فسفاتاز و روند کاهشی اندکی در میزان فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز با افزایش سطوح چربی جیره غذایی مشاهده گردید. از طرفی هم کنش اثر پروتئین و چربی جیره غذایی تنها بر میزان فعالیت پروتئاز کل تأثیر معنی داری نشان داد. نتایج نشان داد که می توان با ایجاد تعادل مناسب بین سطوح ۴۰% پروتئین و ۱۴% چربی در جیره غذایی ماهی صبیتی، سبب صرفه جویی در مصرف پروتئین، بهبود فعالیت آنزیم های گوارشی و در نهایت افزایش رشد و کاهش هزینه های تولید غذا گردید. همچنین تعیین نسبت فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز به پروتئاز می تواند قابلیت تطابق آبزیان را با شرایط تغذیه ای نشان دهد.
سید مرتضی حسینی، اسمعیل پقه، عباسعلی آقایی مقدم، فاطمه حسین پور دلاور، محمود حافظیه، منصور شریفیان،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۱ )
چکیده
هدف از این تحقیق بررسی اثر افزودن اسید لاکتیک به جیره غذایی قزل آلای رنگین کمان بر شاخصهای رشد، فعالیت آنزیمهای گوارشی و فلور میکروبی دستگاه گوارش ماهی بود. به این منظور ۴ جیره غذایی حاوی ۰، ۵، ۱۰ و ۲۰ گرم اسید لاکتیک در کیلوگرم جیره ساخته شد. ۱۸۰ قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی حدود ۱۰۰ گرم در ۱۲ مخزن پلاستیکی ۱۵۰ لیتری ذخیره سازی شده و به مدت ۸ هفته با هر یک از جیره های فوق تغذیه شدند (سه مخزن برای هر جیره) . نتایج نشان داد که اختلاف معنیداری در شاخصهای رشد و بقا بین تیمارهای مختلف وجود نداشت (۰۵/۰ P>). بیشترین میزان فعالیت آنزیم پپسین معده در سطح ۱۰ و ۲۰ گرم اسید لاکتیک در جیره مشاهده شد (۰۵/۰ P<). بیشترین فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در سطح ۱۰ گرم اسید لاکتیک در جیره مشاهده شد (۰۵/۰ P<). فعالیت لیپاز در تیمار شاهد و ۱۰ گرم اسید لاکتیک در جیره مشابه و به طور معنی داری بالاتر از تیمارهای ۵ و ۲۰ گرم اسید لاکتیک در جیره بود (۰۵/۰ P<). فعالیت پروتئاز روده در تیمار ۵ و ۱۰ گرم اسید لاکتیک در جیره نسبت به تمیار شاهد بالاتر بود و بالاترین فعالیت مربوط به ۱۰ گرم اسید لاکتیک بود (۰۵/۰ P<). تیمار ۲۰ گرم اسید لاکتیک در جیره، فعالیت پروتئاز پایین تری نسبت به تیمار شاهد داشت (۰۵/۰ P<). بیشترین تعداد کل باکتریهای رودهای در سطح ۵ و ۱۰ گرم اسید لاکتیک در جیره مشاهده شد (۰۵/۰ P<). تعداد باکتریهای اسید لاکتیک روده در تیمارهای اسید لاکتیک به طور معنی داری از تیمار شاهد بیشتر بود (۰۵/۰ P<). بالاترین تعداد باکتری های اسید لاکتیک در تیمار ۱۰ گرم اسید لاکتیک در جیره مشاهده شد (۰۵/۰ P<). بر اساس نتایج، افزودن اسید لاکتیک به جیره قزل آلای رنگین کمان اثری بر رشد ندارد، اگرچه منجر به افزایش فعالیت آنزیمهای گوارشی می شود. با این حال، افزودن ۱۰ گرم در کیلوگرم اسید لاکتیک در جیره منجر به افزایش باکتریهای اسید لاکیتیک روده ماهی می شود که می تواند باعث افزایش ایمنی ماهی شود.
دکتر سید مرتضی حسینی، دکتر سید حسین حسینی فر، خانم ملیکا قلیچ پور، اقا عباسعلی اقایی مقدم، اقا بهروز قره وی، اقا سیدمحمود عقیلی، اقا عیسی شریف پور، اقا محمود حافظیه، اقا محمدرضا فایضی،
دوره ۱۱، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۴۰۲ )
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی اثر افزودن نمک و باکتریBacillus subtilis (IS۰۲) به جیرهغذایی بر بقاء، پاسخ کورتیزول و شاخصهای آنتیاکسیدانی بچهماهی نورس کپور دریایی، Cyprinus carpio، در مواجهه با تنش شوری انجام شد. بچهماهی کپور (میانگین ۱/۰ ± ۱/۱گرم) به مدت ۱۵ روز با جیرههای غذایی حاوی ۵ و ۱۰ درصد نمک یا ۱۰۸ × ۵/۲ و ۱۰۹ × ۵/۲ کلنی گرم (cfu/g) پروبیوتیک تغذیه و سپس به طور مستقیم به آب لبشور با غلظت ۱۳ گرم بر لیتر منتقل و پس از ۳ و ۱۰ روز نمونهگیری شدند. بقاء در همه تیمارها بالای ۹۶ درصد بود. میزان کورتیزول پایه و پس از تنش شوری در تیمارهای پروبیوتیکی به طور معنی داری کمتر از سایر تیمارها بود. فعالیت سوپراکسید دیسموتاز در تیمارهای پروبیوتیکی بالاتر از سایر تیمارها بود. جیره های غذایی اثر معنی داری بر فعالیت کاتالاز نداشتند. بر اساس نتایج این تحقیق، استفاده از B. subtilis در جیره غذایی میتواند باعث کاهش استرس و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی در بچه ماهی کپور نورس شود.
سید مرتضی حسینی، حبیب اله کشیری، عباسعلی آقایی مقدم، بهروز قره وی،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۳ )
چکیده
هدف از اجرای این پروژه بررسی اثر افزودن کنجاله پنبه دانه و مخلوط اسیدهای آلی به جیره غذایی بر شاخصهای رشد، توجیه اقتصادی و تثبیت نیتروژن و فسفر در ماهی قزل آلای رنگین کمان بود. به این منظور ۶ تیمار متشکل از ۶ جیره غذایی با ۳ تکرار در قالب یک طرح فاکتوریل ۳ ×۲ در نظر گرفته شد که در آن دو سطح کنجاله پنبه دانه شامل صفر و ۱۵ درصد و ۳ سطح مخلوط اسید آلی (مخلوط اسید لاکتیک، اسید سیتریک و سوربات پتاسیم به نسبت مساوی) صفر ۵/۰ و ۱ درصد به جیره غذایی اضافه شد. ماهی قزل آلای رنگین کمان به تعداد ۲۷۰ قطعه و با میانگین وزنی ۳۵/۰ ± ۰/۱۴ گرم در ۱۸ آکواریوم حاوی ۴۰ لیتر آب و با تراکم ۱۵ ماهی در هر آکواریوم ذخیره سازی شد. جیرههای غذایی فوق به مدت ۸ هفته و روزانه ۳ تا ۴ درصد بیومس در اختیار ماهیها قرار گرفتند. آکواریوم‌ها مجهز به سیستم نیمه مداربسته شامل هواده، فیلتر فیزیکی، فیلتر زیستی و فیلتر UV بودند و روزانه ۳۰ درصد تعویض آب در خلال دوره آزمایش انجام شد. پس از پایان دوره آزمایش نمونه برداری از عضله ماهی انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن کنجاله پنبه دانه به جیره غذایی اثر معنیداری بر وزن نهایی، تولید ماهی در واحد حجم آب و هزینه تمام شده خوراک نداشت اما باعث کاهش معنیدار نرخ رشد و افزایش ضریب تبدیل غذایی شد. همچنین افزودن اسیدهای آلی به جیره غذایی اثر معنیداری بر شاخصهای رشد نداشت. افزودن کنجاله پنبه دانه به جیره غذایی اثر معنیداری بر مقدار فسفر و نیتروژن عضله ماهی نداشت؛ ولی افزودن اسیدهای آلی به جیره غذایی باعث افزایش معنیدار فسفر عضله ماهی شد. در مجموع نتایج این تحقیق نشان داد که کنجاله پنبه دانه می تواند به میزان ۱۵ درصد در جیره غذایی ماهی قزل آلای رنگین کمان استفاده شود. این مقدار کنجاله پنبه دانه اگرچه باعث کاهش معنیدار رشد و افزایش معنیدار ضریب تبدیل غذایی میشود، ولی از نظر اقتصادی اثر معنیداری بر تولید ماهی قزل آلا ندارد. همچنین، افزودن اسیدهای آلی در سطح ۵/۰ تا ۱ درصد به جیره غذایی ماهی قزل آلا اگرچه اثر مثبتی بر رشد، کارایی و قیمت تمام شده خوراک ندارد، ولی باعث افزایش فسفر عضله ماهی میشود.
