هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین ترکیب شیمیایی و پروفایل اسیدهای چرب بافت عضلانی کپور ماهیان پرورشی شامل کپور علفخوار، کپور نقره ای، کپور سر گنده و کپور معمولی بود. آنالیز تقریبی نمونه ها نشان داد که در بین شاخص های مورد مطالعه (پروتئین، چربی، خاکستر و رطوبت) تفاوت معنی داری در بین کپور ماهیان پرورشی وجود نداشت (P>۰/۰۵). در هر چهار گونه ماهی مورد مطالعه پالمتیک اسید (C۱۶:۰) و اولئیک اسید (C۱۸:۱ &omega;-۹cis)، به ترتیب فراوان ترین اسید چرب اشباع و تک غیر اشباع بودند. میزان اولئیک اسید به طور معنی داری در کپور معمولی نسبت به سه گونه دیگر بیشتر بود (P<۰/۰۵). فراوان ترین اسیدهای چرب چند غیر اشباع (PUFA) در ماهی کپور معمولی لینولئیک اسید (C۱۸:۲ &omega;-۶) و در کپور علفخوار و در کپور سرگند (DHA C۲۲:۶ &omega;-۳) و در کپور نقره ای آراشیدونیک (C۲۰:۴ &omega;-۶) اسید بود. در این تحقیق، میزان اسیدهای چرب &omega;-۳ در کپور علفخوار (۶/۲۲ ± ۳۳/۱۷) بیشترین میزان بود که اختلاف معنی داری با دو گونه کپور نقره ای (۰/۲۸ ± ۱۶/۷۱) و کپور معمولی (۵/۳۱ ± ۹/۲۶) داشت (P<۰/۰۵). نتایج تحقیق همچنین نشان داد که نسبت &omega;-۳/&omega;-۶ در تمام گونه ها به چز کپور معمولی از یک بیشتر بود. بیشترین نسبت &omega;-۳/&omega;-۶ به ترتیب در کپور سرگنده (۰/۲۸ ± ۲/۰۲)، کپور علفخوار (۰/۲۹ ± ۱/۶۶) و کپور نقره ای (۰/۱۳ ± ۱/۱۶) و کپور معمولی (۰/۱۵ ± ۰/۶۱) مشاهده شد. در تمامی گونه های مورد مطالعه نسبت &omega;-۳/&omega;-۶ از مقدار توصیه شده متخصصان تغذیه بیشتر بود. بیشترین شاخص PUFA/SFA به ترتیب در کپور علفخوار (۰/۲۹ ± ۲/۲۳)، کپور سرگنده (۰/۱۲ ± ۱/۴۱)، کپور نقره ای (۰/۲۲ ± ۱/۲۵) و کپور معمولی (۰/۲۳ ± ۰/۹۸) مشاهده شد. این نسبت برای چهار گونه کپور پرورشی بیشتر از نسبت توصیه شده (HMSO (۰/۴۵ است. با توجه به اینکه نسبت PUFA/SFA و &omega;-۳/&omega;-۶ در چهار گونه کپور ماهی از مقادیر توصیه بیشتر بوده است، هر چهار ماهی مورد مطالعه از نظر منابع شیلاتی و غذایی بسیار ارزشمند است. اما در کپور علفخوار و کپور سرگنده مقادیر ، PUFA/SFA ،&omega;-۳/&omega;-۶ ،&omega;-۳ ،PUFA و EPA+DHA به مراتب نسبت به کپور معمولی و کپور نقره ای بیشتر است.

کلمه­ی خزری ) (Rutilus caspicus به عنوان یک گونه جدید جهت افزایش تنوع گونه های پرورش کشور مطرح می باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین اثرات بکارگیری سطوح مختلف عصاره گاماریده بر غذا گیری، شاخص­های رشدو مقاومت بچه ماهی کلمه می­باشد. برای انجام این آزمایش، عصاره گاماریده بعد از بررسی پروفایل اسید های چرب و اسیدهای آمینه با آب مقطر در دو غلظت
(۱:۲۵و۱:۵۰) مخلوط شد و به میزان دو درصد به غذای دستی قبل از هر بار غذادهی اسپری شده و در کنار تیمار کنترل، هر یک در سه تکرار بررسی گردید. آزمایش در تانک­های ۱۰۰ لیتری با حجم آبگیری ۸۰ لیتر انجام گرفت. ۲۰ عدد بچه ماهی به وزن
 ۳/۰ ±۳/۴ گرم درون مخازن ذخیره سازی گردید. ماهی­ها روزانه ۳ وعده تا حد سیری کامل بمدت ۸ هفته تغذیه شدند. میزان سرعت غذاگیری و تاثیر عصاره بر مطبوعیت غذا در ۱۵ دقیقه اول تغذیه محاسبه گردید. همچنین در پایان دوره شاخص­های رشد (وزن نهایی، افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، فاکتور وضعیت، ضریب تبدیل غذایی) و بازماندگی در برابر تنش شوری (۱۵ گرم بر لیتر) تعیین گردید. نتایج نشان داد در بچه ماهی­های تغذیه شده با جیره های حاوی عصاره گاماریده بطور معنی داری فاکتورهای رشد و میزان غذا گیری بهبود یافت (۰۵/۰P<)، اگر چه این اختلاف بین دو ‌غلظت (۱:۲۵ و ۱:۵۰) عصاره گاماریده معنی دار نبود (۰۵/۰P>). همچنین نتایج تنش شوری نشان داد که بازماندگی بچه ماهیان تغذیه شده با عصاره پس از ۷۲ ساعت بطور معنی داری افزایش یافته است (۰۵/۰P<). نتایج مطالعه حاضر موید این امر است که عصاره گاماریده با افزایش مطبوعیت غذایی و بخاطر داشتن پروفایل اسید چرب و اسید آمینه مناسب می­تواند سبب بهبو د غذاگیری، عملکرد رشد و مقاومت در برابر تنش شود.