در این تحقیق اثر گرسنگی روی عملکرد رشد، انسولین و متابولیت های سرم خون جهت بررسی مکانیسم رشد جبرانی در بچه تاس ماهی ایرانی (Acipenser persicus) با وزن متوسط ۰/۲۸± ۱۰۸/۰۶ گرم به‌مدت ۸ هفته مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با پنج گروه آزمایشی، در سه تکرار شامل گروه کنترل (بدون دوره محرومیت غذایی) و تیمارهای یک (۱w)، دو (۲w)، سه (۳w) و چهار هفته (۴w) گرسنگی و چهار هفته غذادهی بعد از آن در همه گروه ها در حد سیری انجام شد. فاکتورهای عملکرد رشد شامل وزن بدن، نرخ رشد ویژه (SGR)، فاکتور وضعیت (CF) و وزن بدست آمده، در طول دوره گرسنگی به طور معنی داری کاهش یافت در حالی که بعد از تغذیه مجدد، رشد افزایش یافت و وزن گروه های تحت گرسنگی جبران گردید. میزان گلوکز و انسولین پلاسما در طول گرسنگی و تغذیه مجدد نسبت به گروه شاهد تغییر معنی داری نیافت که نشانگر توانایی بالای این گونه در حفظ گلوکز خون در طی دوره های مختلف گرسنگی و بازیابی مقادیر پلاسمایی گلوکز خون پس از تغذیه مجدد بود. در حالی که میزان چربی کل و تری گلیسرید پلاسما در گروه های گرسنگی افزایش یافت به طوری که در تیمار سه هفته نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری را نشان داد (P<۰/۰۵). ولی بعد از چهار هفته تغذیه مجدد میزان آنها نسبت به دوره محرومیت غذایی کاهش یافت. به نظر می رسد افزایش آن به دلیل نقش مؤثر چربی ها به عنوان منبع تأمین انرژی بدن باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که بچه تاس ماهی ایرانی به خوبی با دوره های گرسنگی طولانی مدت سازش یافته و از ذخایر گلیکوژنی و چربی بدن جهت رفع نیازهای متابولیکی خود طی این مدت استفاده نموده و پس از تغذیه مجدد می تواند کاهش عملکرد رشد را جبران نماید.