جریانهای الکتریکی سبب بروز تغییرات و اثرات فیزیولوژیک روی ماهیها شده بر بسیاری از شاخصهای تولید مثلی از جمله کیفیت گامت، سطح کورتیکواستروئیدها و عملکرد تخمدان تاثیر میگذارند. در این مطالعه تعداد 180 قطعه ماهی زبرا در 12 ظرف پلاستیکی که هر کدام حاوی 5/1 لیتر آب شهری بود به 4 گروه دسته بندی شده و گروهها تحت تاثیر سه دوز مختلف از امواج الکترو مغناطیسی(با شدتهای 5/2 , 5 و 5/7 میلی تسلا) به صورت مزمن (28 روز) قرار گرفتند. یک گروه نیز به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. پس از اتمام دوره اثر دهی، بررسی بافت شناسی بافت تخمدان نشان داد اثر دهی طولانی مدت در شدت 5/7 میلی تسلا، تاثیر بیشتری نسبت به شدتهای 5/2 و 5 میلی تسلا بر بافت تخمدان دارد، بطوریکه درصد بیشتری از اووسیتها از روند طبیعی خارج شده و وارد فاز آترزی میشوند.افزایش شدت میدان مغناطیسی با افزایش اندازه اووسیت همراه است به طوریکه در شدت 5/7 میلی تسلا به بالاترین میزان خود میرسد. درمجوع بنظر می رسد وجود امواج مغناطیسی در آبهای دریایی ممکن است در طولانی مدت بر تولید مثل موجودات دریایی تاثیرگذار باشد.
