|
تجمع فلزات سنگین کادمیوم، مس، روی و نیکل در بافت عضله ماهی حسون معمولی (Saurida tumbil (Bloch, 1795 و سلطان ابراهیم (Nemipterus japonicus (Bloch, 1791 در دریای عمان
|
پدرام حاتمی   ، ابوالفضل ناجی* ، محسن صفایی |
|
|
|
چکیده: (5313 مشاهده) |
| ﻓﻠﺰات ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻪﻋﻨﻮان یﮑﯽ از آﻻیﻨﺪهﻫﺎی محیط آبی، در ﺑﺪن ﻣﻮﺟﻮدات آﺑﺰی از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺎﻫﯽ ﺗﺠﻤﻊ مییﺎﺑﻨﺪ و ﺧﻄﺮ ﺑﺎﻟﻘﻮهای ﺑﺮای ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪه، بهخصوص انسان ﻣﺤﺴﻮب میﮔﺮدﻧﺪ. مطالعه حاضر، در تابستان 1395، جهت بررسی مقادیر فلزات سنگین کادمیوم، مس، روی و نیکل در بافت خوراکی ماهی حسون معمولی (S. tumbil) و سلطان ابراهیم (N. japonicus) دریای عمان و ارزیابی خطر سلامت ناشی از مصرف این ماهیان برای انسان، انجام شد. میزان فلزات سنگین مورد مطالعه بهوسیله دستگاه جذب اتمی تعیین گردید. میانگین غلظت فلزات کادمیوم، مس و روی در بافت عضله ماهی حسون معمولی بهترتیب 0/03±0/13، 0/08±0/83، 3/64±11/33 و میانگین غلظت فلزات مس و روی در بافت عضله ماهی سلطان ابراهیم بهترتیب 0/07±0/61، 1/4±10/09 میکروگرم برگرم وزن خشک اندازهگیری گردید. میزان غلظت کادمیوم در ماهی سلطان ابراهیم و نیکل در هر دو ماهی مورد مطالعه، کمتر از حد قابل تشخیص دستگاه برحسب وزن خشک بود. ﻣﻘﺎیﺴﻪ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦﻫﺎی ﻣﻘﺎدیﺮ ﻓﻠﺰات ﺳﻨﮕﯿﻦ روی و مس در ﺑﺎﻓﺖ عضله دو گونه، با استفاده از آزمون T-test تفاوت ﻣﻌﻨﯽداری را ﻧﺸﺎن نداد. غلظت فلزات در نمونههای ماهی آنالیز شده در مقایسه با استانداردهای بینالمللی FAO، WHO، FDA، NHMRC و UKMAFF پایینتر بود. همچنین، میزان جذب روزانه (EDI)، برای مصرفکنندگان کودک و بزرگسال، پایینتر از دوز مرجع سازمان EPA و مصرف قابل تحمل (TI) سازمان FAO/WHO بهدست آمد. در ارزیابی خطر سلامتی، میزان پتانسیل خطر (THQ) و شاخص خطر (HI)، برای دو گروه سنی، در مصرف 1، 3 و 7 روز در هفته، کمتر از 1 بهدست آمد. بنابراین، احتمال خطرپذیری برای بیماریهای غیرسرطانی و عوارض نامطلوب بهداشتی در افراد مصرفکننده دو گونه ماهی مورد مطالعه وجود ندارد. |
|
| واژههای کلیدی: S. tumbil، N. japonicus، فلزات سنگین، میزان جذب روزانه (EDI)، پتانسیل خطر (THQ)، دریای عمان |
|
|
متن کامل [PDF 505 kb]
(2609 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1396/4/6 | پذیرش: 1396/7/24 | انتشار: 1396/12/29
|
|
|
|
|
|
