ﻣﻄﺎﻟﻌـﻪ حاضر در راستای ﺗﻌﯿﯿـﻦ تأثیرات ﻣﯿـﺰان ﭼﺮﺑﯽ جیره ﺑﺮ شاخص‌های رﺷـﺪ و ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷـﯿﻤﯿﺎیﯽ ﺑﺪن در دورگه ماهی ماش ماده × ماهی سفید نر (♂ L. aspius ♀ × R. kutum) اﻧﺠﺎم ﺷـﺪ. برای انجام این آزمایش تعداد 252 ماهی با وزن 8/5 ±3/29 گرم (میانگین ± SD) در چارچوب طرح کاملاً تصادفی در شش تیمار سه تکراری تقسیم شدند. ماهی‌ها پس از یک هفته سازگاری با 6 ﺟﯿـﺮه حاوی ﻧﯿﺘـﺮوژن یکسان (40 درﺻﺪ ﭘﺮوﺗﺌﯿـﻦ ﺧﺎم) و ﺳـﻄوح ﭼﺮﺑﯽ متفاوت شامل 7، 10، 13، 16، 19 و 22 درصد، به مدت 56 روز، بر اساس اشتها و سه وعده در روز غذادهی شدند. شاخص‌های مورد بررسی شامل وزن ﻧﻬﺎیﯽ، درﺻﺪ اﻓﺰایﺶ وزن ﺑﺪن، ﻧﺮخ رﺷﺪ ویﮋه، فاکتور وضعیت، ﺿﺮیﺐ ﺗﺒﺪیﻞ ﻏﺬایﯽ، ﺑﺎزده ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ، شاخص کبدی و شاخص احشایی بود. نتایج حاصل گویای معنی‌دار بودن تأثیر سطوح متفاوت چربی جیره‌غذایی بر شاخص‌های ﺿﺮیﺐ ﺗﺒﺪیﻞ ﻏﺬایﯽ و ﺑﺎزده ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ بود. اختلاف معنی‌داری در ترکیب لاشه، میزان پروتئین تام، لیپید کل، کلسترول و تری گلیسرید بین تیمارها دیده نشد. براساس یافته‌های تحقیق حاضر در تغذیه این ماهیان، افزایش میزان چربی جیره تا سطح 16 درصد در جهت بهبود شاخص‌های رشد پیشنهاد می‌گردد.