در تحقیق حاضر، تأثیر مواجهه کوتاه مدت غلظت های زیر کشنده دیازینون بر شاخص های انرژتیک (گلوکز، لاکتات) و تنظیم اسمزی (تعداد سلول های کلراید، هورمون کورتیزول، پروتئین کل و یون های پلاسمای خون) بچه ماهیان تاس ماهی ایرانی (A. persicus) طی دوره سازگاری شوری با آب دریا مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: تیمار 1: دیازینون با دوز 0/3 (ppm (10% LC50 96 ساعت، تیمار 2: دیازینون با دوز 0/9 (ppm(30% LC50 96 ساعت، تیمار 3: دیازینون با دوز 1/5 (ppm (50% LC50 96 ساعت. همچنین یک گروه بدون سم به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. آزمایش در 2 مرحله انجام شد شامل: 96 ساعت مواجهه با سم در آب شیرین و 24 ساعت مواجهه با سم در آب لب شور (شوری 12 گرم در لیتر). بعد از هریک از این مراحل نمونه برداری از خون و آبشش بچه ماهیان انجام شد. این مطالعه نشان داد که سم دیازینون به خصوص در غلظت های بالا (شامل 0/9 و 1/5 ppm) می تواند شاخص های انرژتیک و تنظیم اسمزی خون بچه ماهیان تاس ماهی ایرانی را قبل و در طول دوره سازگاری شوری تحت تأثیر قرار دهد. این تأثیرات عبارت اند از (الف) 96 ساعت مواجهه در آب شیرین: افزایش کورتیزول، گلوکز، لاکتات و تعداد سلول های کلراید (تنها برای تیمار 0/3 ppm سم) و کاهش یون ها (ب) 24 ساعت مواجهه در آب‌شور: افزایش کورتیزول، گلوکز و یون ها. در مجموع دیازینون به خصوص در غلظت های 0/9 و 1/5 ppm موجب کاهش پتانسیل تنظیم اسمزی بچه ماهیان تاس ماهی ایرانی شامل کاهش تعداد سلول های کلراید، ایجاد شرایط بی هوازی، اختلال در نفوذپذیری یون ها در بافت آبشش و افزایش شاخص های استرسی شامل غلظت هورمون کورتیزول و سطوح گلوکز می شود.